FAQ

Wij vinden het belangrijk dat de producten in onze webshop het milieu zo weinig mogelijk aantasten en geen mensen of dieren eronder lijden. Graag vertellen we jou meer over de duurzaamheid van ons garen.

De draad van "STRIKKS Original" is samengesteld uit twee verschillende grondstoffen. 70% van de vezels is biologische wol van bergschapen en 30% is alpaca (een lama-soort). De twee grondstoffen komen beide van biologische boerderijen in Peru. Het voordeel van Peru is dat daar geen fly-strike voorkomt, en dus mulesing niet nodig is. Er is daarom geen dierenleed.


De draad wordt als volgt gemaakt: eerst worden de vachten gewassen en vervolgens naar Italië verscheept. Daar staat de spinnerij die de wol tot een draad maakt. De Italiaanse spinnerij waar wij mee samenwerken is gecertificeerd volgens de GOTS standaard. GOTS staat voor Global Organic Textile Standard, dat zijn strenge criteria die helder en transparant gedefiniëerd zijn. Dat betekent dat het breigaren van STRIKKS minstens 95% biologische grondstoffen bevat, en tevens geproduceerd is met minder schadelijke chemische processen, en dat arbeiders ethisch behandeld worden. Je kunt er meer over lezen op de website van GOTS.


De uitvoering en controle van de certificering wordt door de organisatie van ICEA gedaan; een Italiaans instituut dat de ontwikkeling van biologisch boeren in Italië bevordert.

Wij vinden het belangrijk dat we onze hobby en ons werk kunnen uitvoeren zonder dat we daarmee het milieu aantasten of dieren eronder moeten lijden. Zoveel als het kan maken wij gebruik van biologisch breigaren die mulesing-free zijn.

Maar wat is mulesing? 
Het voornaamste aspect van diervriendelijke wol is dat het schaap geen "mulesing" heeft ondergaan. Dat is een zeer pijnlijke handeling, waarbij er een stuk huid rond de anus wordt weggesneden. Er ontstaat dan littekenweefsel. Dit litteken voorkomt de groei van wol op die plek, maar zorgt er ook voor dat er geen parasieten (flystrike) kunnen nestelen rond de anus van het schaap.

Mulesing is een vondst van de Australische boer John Mules (begin 20e eeuw), die per ongeluk een stuk vel van het schaap afschoor rond de anus.


Waarom mulesing? 
Deze pijnlijke handeling is op dit moment wél nodig, omdat de parasieten de schapen ziek kunnen maken. En zieke schapen leveren slechte kwaliteit wol, of gaan zelfs dood. Maar de Australische en Nieuw-Zeelandse boeren zouden voorafgaand aan mulesing gebruik moeten maken van anesthesie, een verdoving. Helaas kost zo'n prikje geld, en dat is wat veel boeren niet kunnen of willen uitgeven.

Om te voorkomen dat mulesing nodig is, kun je schapen fokken die beter bestand zijn tegen flystrike. Ook dit is een kostbaar en tijdrovend verhaal, en wordt momenteel nog niet algemeen toegepast in Australië en Nieuw-Zeeland. 


Wat is dan mulesing-free?
 Het kan dus wel, geen mulesing. Er is ook een mogelijkheid om schapen een onderhuidse injectie te geven, die voorkomt dat er op die plek wol groeit. Een soort botox-behandeling. Maar helaas is deze behandeling duurder dan mulesing. Sommige boeren scheren hun schapen meerdere keren per jaar rondom de anus om overmatige wolgroei te voorkomen waarin de parasieten zich kunnen nestelen. Tijdrovend en dus kostbaar. 


We houden onszelf blijvend op de hoogte van de ontwikkelingen rondom duurzame, biologische en diervriendelijke wol. De schapen en alpaca's die de wol leveren voor ons biologisch breigaren leven in Peru. Daar komt flystrike gelukkig niet voor, en dus is het ook niet nodig om de huid weg te snijden.

Zo spreek je mulesing uit: mjoelzing.